Երբ մա­յի­սի 8-ին, Շու­շիի ա­զա­տագր­ման 28-րդ տա­րե­դար­ձի օ­րը, դեմ­քի դի­վա­յին ար­տա­հայ­տու­թյամբ, բղա­վոց-սպառ­նա­լիք­նե­րով Նի­կո­լը հե­ռուս­տաե­թե­րից կր­կին ներ­խու­ժեց հա­յաս­տան­ցի­նե­րիս բնա­կա­րան­ներ ու աս­պա­տա­կեց ա­ռանց այդ էլ ա­ռա­վո­տից տակ­նուվ­րա ե­ղած մեր հո­գի­նե­րը, ա­կա­մա մտա­բե­րե­ցի պա­տե­րազ­մա­կան թե­մա­նե­րով ֆիլ­մե­րից ծա­նոթ կեր­պա­րին՝ կո­կոր­դը պատ­ռող Ա­դոլֆ Հիտ­լե­րին, ու նրա՝ «Achtung! Achtung!» (ու­շադ­րու­թյու՜ն, ու­շադ­րու­թյու՜ն) ա­հա­սար­սուռ ոռ­նո­ցը: Չեմ չա­փա­զան­ցում: Ե­թե կաս­կա­ծում եք, կր­կին ունկ­նդ­րեք Նի­կո­լի օ­դը թրա­տող «ճառ»-ո­րո­տը:

Եր­րոր­դը Լևոն Ա­լեք­սանդ­րի Ման­թա­շյանցն էր, որն իր մե­ծա­գույն բա­րե­րար հո­րից հե­տո ստանձ­նեց նրա ազ­գան­պաստ բա­րե­գոր­ծա­կան ա­ռա­քե­լու­թյու­նը, բայց հի­մա տե­ղը չէ դրանց ման­րա­մասն անդ­րա­դառ­նա­լու:

Հունիսի 6-ին՝ հայ մեծ կոմպոզիտոր Արամ Խաչատրյանի ծննդյան օրը‚ կմեկնարկի Խաչատրյանի անվան 16-րդ միջազգային մրցույթը։ Հաշվի առնելով կորոնավիրուսով պայմանավորված իրավիճակը և պանդեմիայի հետևանքով ամբողջ աշխարհում տեղաշարժի սահմանափակումները՝ կազմակերպիչները որոշում են կայացրել մրցույթն անցկացնել առցանց ձևաչափով։

Միայն Գերմանիան է պատասխանատվություն կրում երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ու հոլոքոստի համար: Նա, ով կասկածներ է սերմանում ու այլ ժողովուրդների է վերագրում հանցավոր դեր, անարդար է զոհերի նկատամաբ՝ Der Spiegel-ում գրում են Գերմանիայի ԱԳ նախարար Հեյկո Մաասը և Մյունխենի ժամանակակից պատմության ինստիտուտի տնօրեն Անդրեաս Վիրշինգը:

Դեռևս Հայրենական պատերազմի տարիներն էին, երբ մեծանուն ճարտարապետ Ռ. Իսրայելյանն առաջարկեց աղբյուր-հուշարձանների միջոցով հավերժացնել պատերազմի մասնակից հերոսների հիշատակը:

Հայաստանի պետական սիմֆոնիկ նվագախումբը շարունակում է «Մաեստրո» վարպետաց դասերի շարքը։ Նախագծի երկրորդ առցանց դասը տեղի կունենա մայիսի 11-ին և կվարի մեր ժամանակների ամենափայլուն շեփորահարներից մեկը՝ Սերգեյ Նակարյակովը։

Միջոցառումները, որոնք այս պայմաներում իրականացնում ենք, վերածվում են միջոցառում-գաղափարի ու հոգևոր արարողության,ինչը ցույց տվեց ապրիլի 24-ին Հայոց ցեղասպանության 105-րդ տարելիցին նվիրված միջոցառումը: Կարծում եմ` ծրագիրը, որ ընտրվել է հաղթանակի օրվա արժևորման համար, նույնպես շատ հագեցած է

«Ես եր­ջան­կա­ցա տես­նե­լով Կոն­տու­րա­ջյա­նի մերձ­քա­ղա­քա­յին բնան­կա­րը։ Նրա­նում ար­տա­հայտ­ված է հազ­վա­դեպ դի­տո­ղա­կա­նու­թյան ու­նա­կու­թյուն։ Ի­րա­պես կա­րե­լի է հա­մոզ­վել (և մի քա­նի փաս­տեր դա հաս­տա­տում են), որ օ­տար­ներն ա­վե­լի են զգում փա­րի­զյան շր­ջա­կայ­քի իս­կա­կան բնույ­թը, հատ­կա­պես այն շր­ջան­նե­րի, ո­րոնք թվում է գե­ղեց­կու­թյու­նից զուրկ են»։

Թատ­րոն-հան­դի­սա­տես կա­պը տե­ղա­փոխ­վել է առ­ցանց հար­թակ: Թա­տե­րա­կան գոր­ծիչ­նե­րը փոր­ձում են և՛ հան­րու­թյան մշա­կու­թա­յին ժա­մանցն ա­պա­հո­վել, և՛ ան­գործ չմ­նալ, և՛ նոր նա­խագ­ծեր կյան­քի կո­չել:

«Ի­րա­տե­սի» հյու­րը գրող, պատ­մա­բա­նա­սեր, կի­նո­գետ ԱՐԾՎԻ ԲԱԽ­ՉԻ­ՆՅԱՆՆ է: